خلاصۀ کتاب روانشناسی بازی فصل پنجم و ششم

ژوئن 24, 2023
4 بازدید

خلاصۀ کتاب روانشناسی بازی فصل پنجم و ششم اهداف بازی خلاصۀ کتاب روانشناسی بازی   مدرسه تخصصی رهبری ایرانیان نوشته خرداد 1379به روز رسانی جمعه 12 آذر 1400 نوشته دکتر مازیار میر محقق و پژوهشگر #مازیارمیر بازدید ها: 139748 #آموزش_بدون_پاورپوینت   tell : 09198718767 mazyarmir.com@gmail.com https://www.aparat.com/mazyarmir https://www.aparat.com/zabane_badan https://t.me/Iranian_leadership_school https://www.instagram.com/mazyare_mir https://www.instagram.com/mazyare.mir https://www.linkedin.com/in/mazyarmir معیارهاى بازى     کنترل […]

خلاصۀ کتاب روانشناسی بازی فصل پنجم و ششم

اهداف بازی

خلاصۀ کتاب روانشناسی بازی

 

مدرسه تخصصی رهبری ایرانیان

نوشته خرداد 1379به روز رسانی جمعه 12 آذر 1400

نوشته دکتر مازیار میر محقق و پژوهشگر

#مازیارمیر

بازدید ها: 139748

#آموزش_بدون_پاورپوینت

 

tell : 09198718767

mazyarmir.com@gmail.com

https://www.aparat.com/mazyarmir

https://www.aparat.com/zabane_badan

https://t.me/Iranian_leadership_school

https://www.instagram.com/mazyare_mir

https://www.instagram.com/mazyare.mir

https://www.linkedin.com/in/mazyarmir

معیارهاى بازى

 

  کنترل درونى
 

یعنى فعالیتى بازى است که از درون فرد جوشیده باشد و امر و نهى و وظیفه و … در آن دخالت ننماید. افراد بزرگسال در فعالیت‌هاى شغلى خود از بیرون کنترل مى‌شوند (با توجه به بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌هاى اجرائى و …) ولى در بازی، فعالیت موجود دستورى و الزامى نیست بلکه از درون و با توجه به نیازهاى فرد هدایت مى‌شود.

 

  واقعیّت درونى

 

در بازی، فعالیتى انجام مى‌گیرد که خود بازیگر به آن واقعیت مى‌دهد، به‌ویژه در بازى‌هاى انفرادى و تخیّلى که در آن کودکان عمدتاً به شیوهٔ \’درون‌سازى – Assimilation\’ فعالیت دارند.
  انگیزهٔ باطنى
انگیزه یعنى همان عاملى که فرد را به فعالیت وا مى‌دارد در بازى یک شیء خارجى نیست مثلاً نمى‌توان به کودکى گفت که نیم ساعت فلان بازى را انجام بده تا براى شما بستنى بخرم و … کودک باید با عامل درونى و نیاز درونى خود به سوى بازى برود (مهجور، سیامک رضا (۱۳۷۰) \’روانشناسى بازی\’ ).

 

  فرآیندهاى بازى
منظور از فرآیند بازى همان شکل و روش بازى است، حرکت، فعالیت و تکرار جزء فرآیند بازى است، حالت‌هاى حسی، حرکتی، عاطفی، گفتاری، شناختى و … به‌صورت جریان بازى قابل رؤیت مى‌باشد.

 

  اهداف بازى
در بازى عناصر و مؤلفه‌هائى وجود دارد که بازى در جهت آنها هدایت مى‌شود مثل افرادى که بازى مى‌کنند، اشیائى که در بازى به‌کار گرفته مى‌شود، اعمال خاصى که اجراء مى‌شود و … جزء اهداف بازى مى‌باشد، افراد مى‌تواند یک یا چند نفر باشد کودک یا بزرگسال، زن یا مرد و …، اشیاء یا لوازم بازى مى‌تواند وسیلهٔ آموزشى و یا نوعى وسیلهٔ بازى دیگر باشد، اعمال بازى هم مى‌تواند به شکل کسب معلومات، آموزش مهارت‌هاى اجتماعی، فعالیت حسى و حرکتى و … باشد.

 

  فعالیت
منظور از فعالیت؛ تحرک، جنبش و پویائى‌هائى است که در بازى دیده مى‌شود و قابل مشاهده است، بنابراین عملى را که ایستا بوده و ماحصل آن قابل مشاهده نباشد نمى‌توان بازى نامید؟! مهارت‌هاى حرکتی، فکرى و یادگیرى اطلاعات به این ویژگى‌ بازى مربوط مى‌شود.

 

  زمان و مکان بازى
اجراء هرگونه بازى نیاز به مکان و زمان خاصى دارد با این حال بازى در تمام زمان‌ها و مکان‌ها عملى مى‌گردد. این ویژگى به این موضوع اشاره دارد که اگر در بازى محدودیت زمانى و مکانى ایجاد کنیم موقعیت بازى از بین مى‌رود.

 

  لذت بردن
استقبال کودکان از بازى اکثراً به‌خاطر لذت و سرگرمى است و اصولاً فعالیتى که نشانى از لذت بردن، تفریح و نشاط نباشد به‌عنوان بازى پذیرفته نمى‌شود.

 

  بازیگران
بنابر ماهیت خاص بازى‌ها مى‌توان آنها را به‌صورت فردى یا گروهى دسته‌بندى نمود، بازى‌هاى فردى به فعالیت‌هائى گفته مى‌شود که توسط یک فرد و براى رسیدن به هدف معینى انجام مى‌گیرد و شرکت دیگران در انجام آن چندان ضرورى نیست مانند حل جدول؛ در بازى‌هاى گروهى اجراء بازى به تنهائى ممکن نیست و شرکت چند نفر لازم است مثل بازى فوتبال دستى و … نوع دیگرى از بازى‌ها وجود دارد که ترکیبى از دو مورد بالا است مثلاً در بازى‌هاى فردى بیش از یک نفر شرکت نمى‌نماید مثل حلّ جدول توسط چند نفذر و یا اینکه در بازى‌هاى گروهى یک نفر به‌علت استعداد، رشد اجتماعى و … رشتهٔ بازى را در دست مى‌گیرد.

 

  هدفدار بودن
اجراء هرگونه بازى متوجه هدفى است و هرگونه عمل بى‌هدف از ردهٔ بازى خارج بوده، نوعى بازتاب یا حرکت اتفاقى مى‌باشد، ولى این حرکت اتفاقى در صورت دریافت پاداش از محیط بیرون مى‌تواند تقویت شده و در قالب بازى جلوه‌گر شود. هدفدار بودن بازى اشاره‌اى به‌وجود قوانین و قواعد در بازى دارد و نیز اشاره‌اى بر این نکته است که هر نوع بازى سالم مى‌تواند در رشد و تکامل انسان تأثیر گذاشته، عامل تربیت باشد. هرچند که در بعضى از کتاب‌ها (از جمله کتاب بازى‌هاى آموزشى مقدم و ترکمانان – ۱۳۷۶) در تفاوت بازى و کار، هدفمند بودن کار را در مقابل بدون هدف بودن بازى آورده‌اند ولى باید خاطرنشان ساخت که هر حرکتى که در بازى صورت مى‌گیرد متوجه هدفى بوده و در رشد فرد تأثیر دارد.

 

  ارضاء نیازها
معمولاً هر بازى به ارضاء یک یا چند نیاز از نیازهاى بازیگران کمک مى‌نماید مثل نیاز به عضویت در گروه، شناخت خود، یادگیرى مطالب و … و نظر بر این است که اگر در بازى نیاز فرد ارضاء نشود نسبت به بازى تمایلى نشان نخواهد داد.

 

  بازى خودبه‌خود
بازى خودبه‌خود عبارت است از فرصت دادن به کودکان براى انجام بازى به‌طور خودبه‌خود. به‌عبارت دیگر بازى خودبه‌خود به معناى ایجاد انگیزه در خود براى بازى و فعالیت بدون اصرار و مداخلهٔ بزرگتر است. نوع و مدت بازى که کودکان به آن مى‌پردازند به‌طور کامل توسط خود آنها تعیین مى‌شود و هر زمان که بخواهند بازى توسط آنها شروع و متوقف خواهد شد. از دیدگاه کودک، بازى یک هدف است در حالى که از دید یک ناظر ممکن است هدف و نتیجه‌اى نداشته باشد.

 

 

  فصل پنجم

  بازی و بازی درمانی   رشد بازی همچون شکلی از درمان به نظر دیل لبو ، اولین مدافع مطالعۀ بازی کودکان به منظور درک و آموزش آنها ( روسو )

بود.روسو بر اهمیت بازی برای درک کودک تأکید و توصیه  می کند که معلم باید ، برای ملحق شدن به بازی شاگردانش ، با ایفای نقش کودک ،

معاشرت مناسب برای آنان باشد البته تعاریف روسو درمورد بازی و تفریح های کودکان بیشتر در جهت اهداف تربیتی بوده تا اینکه منطبق بر

کاربردهای تحقیقاتی و درمانی امروز بازی می کند . اولین مورد استفادۀ واقعی از بازی در درمان پسری ۵ ساله به نام هانس است که فروید در آن به

درمان ترس بیمار گونه کودک پرداخت . مشکلات به کارگیری فنون روان کاوی برای کودکان در ۳۰ سال اخیر شاخه ای بسیار تخصصی از روان کاوی

رشد یافته است که در آن بیشتر (کودک کاوی) یا تحلیل روانی کودک مورد توجه قرار می گیرد اما با توجه به مشکلات به کارگیری نظریه روان کاوی

در مورد کودکان از سوی فروید و نقایصی که دیگران پی به آنها برده بوده اند لزوم تغییر و چگونگی برخورد روان کاوان با کودکان و بزرگ سالان شد.

هلموث یکی از روان شناسان در این مورد کار کرده است که بازی در کودک کاوی نقش اساسی به خصوص در درمان  کودکان ۷ ساله یا کوچک تر.

آنافروید نظریه کلاسیک پدرش را به صورت نظام دیگری از کودک کاوی تکمیل کرد . در سال ۱۹۲۷ ملانی کلین اصول روان شناختی تحلیل روانی کودک

را تدوین کرد . روش های آنافر وید و ملانی کلاین    آنافروید از بازی به گونه ای شبیه خواب برای بزرگسالان استفاده کرد او در ورای بازی های تخیلی

، نقاشی و رنگ کردن و دنبال انگیزه های ( ناخودآگاه ) بود در روش وی ( من برتر ) کودک رشد نیافته تلقی می شد . به همین دلیل بر اهمیت رفتار

هیجانی موجود در بین کودک وروان کاو تأکید بیشتری می شد از این رو احساس همدلی و برقراری رابطۀ حسنه بر تعبیر و تفسیر محتوای پنهان بازی

کودک برای خود او مقدم شمرده می شد . ملانی کلاین معتقد بود که ( من برتر ) کودک تقریباً رشد یافته است و تأکید داشته که لازم است به کودک

تعبیر و تفسیر رفتارش بلافاصله گفته شود. زیرا این کار اضطراب ناشی از ( من برتر ) کاملاً رشد نیافته را در کودک کاهش می دهد. بازی درمانی

دسترسی مستقیم درمانگر به ناخودآگاه کودک را امکان پذیر می سازد . زیرا فعالیت های خود به خودی در بازی کودکان جانشینی برای تداعی آزاد

است. برای این مجموعه بزرگی از اسباب بازی های کوچک به کودک پیشنهاد می شود تا به هر طریقی از آن استفاده کند مشاهده رفتار کودک نشان

می دهد مکالمات و فعالیت های وی با اسباب بازی ها مشابه تداعی آزاد برای یک فرد بزرگسال است. گرچه برخی روان کاوان  این موضوع را تأیید

نمی کنند.    

  انشعاب بازی درمانی بر اساس نظریۀ روان کاوی بازی درمانی فعال نوعی از بازی که در آن به کودک تعدادی اسباب بازی انتخاب شده داده می

شود و درمانگر خود نیز برای تشویق کودک برای به نمایش درآمدن صحنه های آسیب زای مشخصی ( وارد بازی ) می گردد ، بازی درمانی فعال

نامیده می شود. افرادی مانند لویی و سولومون به علت نارسایی شیوه های موجود شکل های از این نوع بازی درمانی را رواج داده اند. در بازی

درمانی فعال ، درمانگر تأکید می کند باید رابطه هیجانی بین کودک و درمانگر توجه شود. چنین رابطه ای همچون شاخصی برای تشخیص رابطه

کودک با اطرافیان تلقی می گردد. بازی درمانی غیر فعال بازی درمانی غیر فعال همزمان با بازی درمانی فعال رشد یافته است. در درمان غیر فعال

درمانگر بازی کودک را محدود نمی سازد بلکه فقط به همراه کودک در اتاق می مانند کودک همیشه اجازه دارد که بازی را رهبری کند. به طور کلی

اساس بازی درمانی غیر فعال این است که مهمترین عامل برای تغییر اختلال عاطفی کودک ، درک و قبول اعمال و رفتار و بیان احساسات کودک است

و تنها در این صورت است که کودک می تواند احساس اضطراب ، خصومت و ناامنی خود را با شتاب خاص خود از طریق بازی ابراز کند. ارتباط درمانی

ارتباط درمانی یا درمان ارتباطی بر اساس نظریات روان درمانی ( اتو رانک ) روانشناس معروف آمریکای پایه ریزی شده است . این روش با روان کاوی

تفاوت دارد. تأکید اصلی ان بر نیروی درمانی موجود در (رابطه هیجانی بین در مانگر و بیمار) است. ممکن است در بینشی که با تحلیل تجربیات

گذشته و یا یادآوری خاطرات به دست می آید نیرو درمانی مختصری وجود داشته باشد ، اما ارتباط کلامی که کلاً با وضعیت فعلی فرد سرو کاری دارد

و هیچ کوششی برای تفسیر و تحلیل تجربیات گذشته او نمی کند ، تأکید اصلی بر عکس العملها و احساسات فعلی او است. بنابراین احتیاجی نیست

که از مراجع در مورد تجربیات گذشته وی سئوال شود. از این رو در بر گیرنده شرایطی است که در آن کودک ( آزادی کامل ) داده می شود. به او اجازه

داده می شود در حضور درمانگر هر گونه فعالیت و بازی که دوست دارد انجام دهد. درمان غیر مستقیم کارل راجرز موجبات تحلیل رفتن نظریۀ ارتباط

درمانی و ظهور شیوه درمان غیر مستقیم را فراهم آورد. امروزه درمان غیر مستقیم شیوه مهمی  برای درک رفتار به شمار می آید. این نظریه هیچ

کوششی برای کنترل یا تغیر مفاهیم بیمار نمی کند بلکه می کوشد شرایط درمانی را ایجاد کند که خود بیمار تجربه کرده تا بر اساس آن احتمالاً رفتار

او تغییر کند درمانگر او را در انتخاب ماهیت و جهت این تغیر آزاد می گذارد و تأکید دارد که بیمار در درون خود توانایی لازم برای حل مسائل هیجانی

مربوط به خود را دارد. در واقع نظریه درمان غیر مستقیم ( بیمار محور ) است.    

    کاربردهای مختلف بازی درمانی در درمان کودکان بازی کودک ،

وسیله ی طبیعی او برای بیان خود است ، موجب برانگیخته شدن افکار ، تجربیات و هیجانات او     می گردد. بازی معنا و ارزش های زیادی برای کودک

دارد بازی بخش تفکیک ناپذیر از دنیای کودک است روش او برای ایجاد ارتباط ، وسیله او برای مبادله و آزمایش است و کلاً نوعی شناخت و تسلط بر

واقعیت های خارجی محسوب می شود. معمولاً در بازی درمانی کودکان استفاده بیش از یک نوع بازی ضرورت می یابد و کاربرد هریک از بازی ها هم

دارای ارزش تشخیصی و هم ارزش درمانی دارد. جهت دادن آگاهانه به فعالیت بازی موجب می گردد که درمان دارای هدف ، معنی و ارزش گردد. کار

بردهای بازی در درمان کودک : درک تشخیصی ، برقراری رابطه کاری ، یافتن سازوکارهای دفاعی کودک ، تسهیل بیان کلامی ، تخلیه مطالب

ناخودآگاه ، برقراری ارتباط از طریق بازی.. پس از بازی درمانی انفرادی عده ای نیز بازی درمانی گروهی را مطرح کرده اند و کودکانی را که دارای

مشکلات تقریباً یکسانی بوده اند از طریق بازی گروهی مداوا کرده اند .

 

فصل ششم

 

نقاشی کودکان نقاشی هماننند خواب و رویا به کودک فرصت می دهد تا اطلاعاتی را که از دنیای بیرون کسب کرده از هم جدا سازد و سپس آنها را

دوباره تنظیم کند. در نقاشی هماننند خواب و رویا کودک خود را از ممنوعیت ها رها می سازد در حالتی ناخودآگاه در بارۀ مسائل مشکلات و

دلهورهایش صحبت می کند. کلوگ نشان می دهد از نقش کشیدنهای ساده گرفته تا نقاشی های پیچیده کودکان مبنایی بنیادین وجود دارد که در

تمام کودکان دنیا یکسان است. پیدایش توانایی نقش نگاری در نزد کودکان طی ۵ مرحله اصلی صورت می گیرد که به ترتیب عبارت اند از : اثر یا خط

نامشخص – خط مشخص یا اشکال هندسی درهم – طرح یا در کنار هم قرار گرفتن چند شیء – اجتماع چندین شکل مختلف و تصویر نگاری. در

فاصله سه تا چهار سالگی کودک سعی می کند تصویر شخصی را بکشد که شامل یک دایره و چند خط افراد آن است کم کم کودک در داخل دایره

چشم قرار می دهد در ۶ سالگی تصویری که کودک از آدم می کشد یک تصویر کامل است. به گفته گودیناف نقاشی آدمک بیانگر پختگی فکری

کودکان است و بسیاری دانشمندان از آن آزمون هوشی ، با در نظر گرفتن تکامل نقاشی از نظر بدن ، لباس و غیره … استفاده می کند. کودک به

کمک نقاشی کشمکش ها و دلهره هایش را آشکار می سازد و جلوه های از شخصیت خود نشان می دهد. خط ، فضا و رنگ ، نمادهای اند که با

بررسی آنها در نقاشی کودکان می توان به پاره ای از خصوصیات روانی آنه پی برد. از نقاشی کودکان با موضوع های شکل آدم ، خانه ، درخت ،

خورشید ، ماه و حیوانات و نقاشی خانواده برخی از ویژگی های شخصیتی آنها بارز می گردد. تحلیل اینگونه نقاشی ها ارزش تشخیصی دارد و در

درمان کودکان دارای مشکل مأثر است. کودکان عقب مانده ذهنی ، کودکان دارای اضطراب و کودکان افسرده دارای احساس تقصیر نیز نقاشی های

خاصی می کشند که از طریق این نقاشی ها می توان مشکل آنها را پیدا کرد. برای تفسیر نقاشی هاا باید مراحل خاصی را پپیمود تا تقریباً تفسیر

منطبق با وواقعیت از نقاشی به عمل آید. لوکه ، با توسل به مفهوم واقع گرایی ، کوشیده سبک نقاشی کودکان را بیان دارد وی مراحل زیر را در

نقاشی معرفی می کند : مرحله واقع گرایی اتفاقی – مرحله واقع گرایی اشتباهی – مرحله واقع گرایی ذهنی – مرحله واقع گرایی بینایی.

ویدلوشه با ایرادی که بر تقسیم بندی لوکه وارد می کند ، خود تقسیم بندی دیگری را مطرح می سازد که عبارت اند از : ۱٫ مرحله خط خطی ۲٫ مرحله

واقع گرایی کودکانه ۳٫ مرحله واقع گرایی بینایی   

 

Visits: 7

برچسب‌ها:, , , ,