دستان دونالد ترامپ ژست قدرت یا نمایشی سرگرم کننده

دکترمازیارمیربهترین مدرس و مشاور زبان بدن سیاستمداران و هنرمندان در ایران

زبان بدن در سیاست

چرا ترامپ، یک ماستر فلوشیپ زبان بدن است — و ما همه به او گوش می‌دهیم

نوشته دکتر مازیار میر فلوشیپ ارتباطی و زبان بدن

ایران تهران موسسه کنترل علوم و فنون عددی ایران

13 مرداد سال 1399

به روز رسانی 7اسفند 1401

یادتان است وقتی اولین بار دیدیم که دونالد ترامپ در یک گردهمایی، دستش را به جلو می‌برد — مثل یک تیرانداز در فیلم‌های قدیمی — و با لبخندی نیمه‌تسلیمی می‌گوید: «تو اخراج شدی!»؟
نه، این یک سخنرانی سیاسی نبود.
این یک فلوشیپ زبان بدن بود.
و ما — تمام ما — به آن گره خورده بودیم.

من سال‌ها در حوزهٔ زبان بدن تحقیق کردم. نه فقط حرکات دست و چهره، بلکه جریان بی‌کلامی که افراد را به سمت خود می‌کشاند. ترامپ، اولین سیاستمداری بود که من دیدم — و هنوز هم تنها — که فلوشیپ زبان بدن را به عنوان یک سیستم ارتباطی اصلی طراحی کرده بود. نه به عنوان تکمیل کلام، بلکه به عنوان کلام اصلی.

فلوشیپ، نه کلام

چرا این مرد نمی‌خواهد توضیح بدهد — بلکه نمایش بدهد

سیاستمداران سنتی با کلمات می‌جنگند: «اقتصاد را تقویت می‌کنم»، «حقوق اقلیت‌ها را حمایت می‌کنم»، «پایبند به قانون هستم».
ترامپ با جسم می‌جنگد.

وقتی از «خبرنگار مچ‌پا» می‌خندد، نه به این خاطر که می‌خواهد او را تحقیر کند — بلکه یک فلوشیپ از ناتوانی بدنی را در میان ما منتشر می‌کند.
وقتی از «فرماندار بیل غذا» می‌خندد، نه به این خاطر که می‌خواهد غذایش را مسخره کند — بلکه یک فلوشیپ از ناهماهنگی طبقاتی را در فضای عمومی می‌سازد.
وقتی دستش را می‌کشد و می‌گوید «مکزیکی‌ها از مرز می‌آیند» — نه با یک نقشه، نه با آمار — بلکه با حرکتی که بدنش را به دیوار تبدیل می‌کند.

این‌ها انتقادات نیستند.
این‌ها الگوهای حرکتی هستند.
و هر بار که اجرا می‌شوند، یک فلوشیپ احساسی در جمعیت ایجاد می‌شود — فلوشیپی که کلام نمی‌تواند آن را تکرار کند.

زبان بدن، یک نماد نیست — یک انتقال است

من در تحقیقاتم دیدم که انسان‌ها از طریق حرکات کوچک، احساسات بزرگ را منتقل می‌کنند.
ترامپ این را به هنری ابداعی تبدیل کرده است.

دست تپانچه: یک حرکتِ بی‌کلام از انتقال قدرت.
نه فقط «من برنده‌ام»، بلکه «تو شکسته‌ای».
این حرکت، در یک مسابقهٔ کشتی حرفه‌ای یا یک نمایش رئالیتی، معنایش «تو اخراج شدی» بود.
در سیاست، معنایش شد: «این کشور را من نجات می‌دهم — و تو از کار افتادی».
چرخاندن چشم: یک فلوشیپ از ناباوری.
نه فقط «من به تو ایمان ندارم»، بلکه «همه ما به تو ایمان نداریم».
این حرکت، در زبان بدن، یک بازخورد غیرکلامی جمعی ایجاد می‌کند.
مردم در خانه‌هایشان هم چشم‌هایشان را می‌چرخانند.
و این، همان لحظه‌ای است که یک سیاستمدار، یک جنبش روانی را آغاز می‌کند.
تقلید بدنی حریفان:
وقتی ترامپ بدن کاسیچ را می‌تقلید — یک نفر که غذا می‌خورد — او یک فلوشیپ از ناهماهنگی اجتماعی را می‌سازد.
نه یک انتقاد اخلاقی.
نه یک نقد سیاسی.
یک انتقال فیزیکی از «من اینجا هستم — تو در آنجا».
و ما — مخاطبان — با دیدن این حرکت، خود را در جای او می‌بینیم.
ما نه کاسیچ را مسخره می‌کنیم — بلکه خودمان را از او متمایز می‌کنیم.

این، زبان بدن نیست.
این، فلوشیپ زبان بدن است.

چرا ما به او گوش می‌دهیم — حتی وقتی می‌خواهیم نگوییم؟

چون او یک کنترلر فلوشیپ است.

وقتی یک انسان، حرکاتش را طوری تنظیم می‌کند که در هر لحظه، یک پیام بدنی از جمعیت تکرار شود — او دیگر سیاستمدار نیست.
او یک کارگردان احساسات است.

ترامپ نمی‌خواهد شما باور کنید — او می‌خواهد شما احساس کنید.
و احساس، هرگز نیازی به توجیه ندارد.

وقتی در یک گردهمایی، هواپیمایی بالای سرش می‌گذرد، و او دستش را می‌برد و می‌گوید: «این داعش است!» — نه کسی می‌پرسد: «آیا واقعاً داعش در هواپیماست؟»
چون فلوشیپ اینجاست:
«من می‌فهمم — تو هم می‌فهمی — و ما همه می‌دانیم که این یک شوخی است. اما شوخی اینجاست که ما را به هم می‌چسباند.»

این، فلوشیپ زبان بدن است:
یک حرکت که کلام را از بین می‌برد — و جمعیت را به هم می‌چسباند.

چرا این‌ها در سیاست قبلی کار نمی‌کرد؟

چون سیاستمداران قدیمی، زبان بدن را تکمیل‌کنندهٔ کلام می‌دانستند.
ترامپ، زبان بدن را کلام اصلی کرده است.

جو بایدن، وقتی دستش می‌لرزد، این را به عنوان ضعف می‌بینیم.
کلینتون، وقتی لبخندش را می‌زند، این را به عنوان «بازیگری» می‌بینیم.
اوباما، وقتی مشت می‌زند، این را به عنوان «نماد» می‌بینیم.

اما ترامپ؟
وقتی دستش را می‌برد — همه چیز را می‌فهمیم.
حتی اگر کلمه‌ای نگوید.

این، تفاوت اصلی است.
او نه سیاستمدار است — او یک نمایشگر فلوشیپ است.

چه کسی این را درک کرده؟

کسانی که در زندگی روزمره، از فلوشیپ‌های بدنی استفاده می‌کنند:

یک آموزگار که با یک حرکت دست، کلاس را آرام می‌کند.
یک فروشنده که با یک لبخند، یک کالا را به فروش می‌رساند.
یک والدی که با یک نگاه، فرزندش را از کارش بازمی‌گرداند.

ترامپ، این مهارت‌های انسانی اولیه را به مقیاس ملی برد.
و ما — همه ما — از آن لذت می‌بریم.
حتی اگر از او خشمگین باشیم.

چون فلوشیپ، از کلام فراتر می‌رود.
و ما — انسان‌ها — هنوز هم از حرکات، بیش از کلمات، پیام می‌گیریم.

پایان یک عصر — و آغاز یک زبان جدید

ترامپ، اولین سیاستمداری بود که زبان بدن را به عنوان یک زبان اصلی، نه ثانویه، در سیاست به کار برد.
او از فلوشیپ‌هایی استفاده کرد که در دنیای کشتی حرفه‌ای، تلویزیون واقعیت و رقابت‌های زیبایی رشد کرده بودند.
و ما — با خنده، با خشم، با تعجب — به آن‌ها پاسخ دادیم.

این، نه یک شوخی است.
این، یک تحول در ارتباط انسانی است.

سیاست دیگر در کتاب‌ها نیست.
سیاست، در فلوشیپ دستی است که به جلو می‌رود.
در چرخش چشمی است که همه را به هم می‌چسباند.
در تقلید بدنی است که ما را از دیگران متمایز می‌کند.

و این، تغییری است که از این پس، هر سیاستمداری باید آن را درک کند — یا از صحنه ناپدید شود.

نکتهٔ پایانی از من به شما

اگر می‌خواهید بفهمید چرا یک انسان، چقدر قدرت دارد —
به حرکاتش نگاه کنید.
نه به کلماتش.
نه به برنامه‌هایش.
به فلوشیپ بدنش.

چون انسان‌ها، همیشه —
از حرکات، نه از کلام، پیروی می‌کنند.

و ترامپ، اولین کسی بود که این را به عنوان یک سیستم ارتباطی جهانی اجرا کرد.

و ما — همه ما — در آن فلوشیپ، گرفتار شدیم.

زبان بدن دونالد ترامپ نوشته دکتر مازیارمیر

دکتر مازیار میرسورپرایز
متخصص زبان بدن و فلوشیپ ارتباطی
استاد ارشد تحلیل رفتار غیرکلامی در سیاست و رسانه
نویسندهٔ «زبان بدن، نه کلام: سیاست در زمان فلوشیپ» (در دست چاپ)

خلاصه

مفسران از طیف وسیعی از دیدگاه ها در تلاش برای توضیح انتقال دونالد ترامپ از تاجر میلیاردر به نامزد پوپولیست ریاست جمهوری بوده اند. این مقاله از انسان شناسی فرهنگی، انسان شناسی زبانی و نظریه بلاغی استفاده می کند تا استدلال کند که موفقیت نامزدی ترامپ در انتخابات مقدماتی جمهوری خواهان در سال 2016 تا حدی به دلیل ارزش آن به عنوان سرگرمی کمدی بود. ما راه‌هایی را بررسی می‌کنیم که سبک سیاسی نامتعارف ترامپ، به‌ویژه استفاده او از ژست برای نقد نظام سیاسی و کاریکاتور کردن مخالفانش، با ایجاد تماشایی به کارزار انتخاباتی او شتاب بخشید. محققان پساساختارگرا و نئومارکسیست ادعا کرده اند که سرمایه داری متأخر سبک را بر محتوا ارجحیت می دهد: ترامپ این ویژگی را به اوج جدیدی رساند. تصویرهای اغراق آمیز از دنیای سیاسی-اجتماعی که ترامپ با دستان خود برای مقابله با صحت سیاسی و خلع سلاح دشمنان می سازد، سرمایه بصری را در یک سیاست رسانه ای قرن بیست و یکم که سلبریتی محور است به دست می آورد.

زبان بدن دونالد ترامپ نوشته دکتر مازیارمیر بهترین متخصص زبان بدن در ایران — زبان بدن دونالد ترامپ نوشته دکتر مازیارمیر

================================================== ===========================

دکتر مازیار میر استاد انسان‌شناسی و نویسنده کتاب زبان بدن ایرانی و استادی در مذاکره (انتشارات دانش بنیاد، 2004)، برنده جایزه استاد برتر از کانون مدیریت و مهندسی ایران و تقدیر شده در دانشگاه جنگ و دوره های دافوس در سال 2019 است. ایشان در زمینه های مطالعات علوم و فناوری (STS) پژوهش و مطالعاتی داشته و مقاله می نویسد و در حال حاضر روی پروژه ای کار می کند که به زبان بدن تخصصی رهبران برترجهان و الگوهای رهبران برتر جهان متمرکز است….

درباره بنیاد میر

ارائه خدمات مشاوره

اطلاعات تماس