یک گزارش ویژه از نائب الشهید1404
📍 از عمود 523، در دل گرمای ۵۰ درجه، زیر سایه عبای سیاه و نیایشِ لَبَّیْکَ یَا حُسَیْن
تهیه کننده : سید مازیار میر
تاریخ: 20 مرداد 1404
در سایه چادری سفید، میان هزاران قدم‌زنِ بی‌دریغ، در دمایی که نفس کشیدن را به جهاد تبدیل کرده، دو وجود می‌نشینند که خودشان نمادِ دو جریانِ عظیمِ انقلابی هستند:
- یکی صدای اذان در مسیرِ مقدس،
- دیگری صدای دلِ مادر و همسرِ شهید.
من، سید مازیار میر، خبرنگاری که سال‌هاست در مسیر اربعین پا می‌گذارم، امروز فرصتی یافتم تا در میان این جمعیت، نشستی صمیمانه را تسهیل کنم. مهمانان من:
- آقای مجید موذن، موذن مسجد محله، شاهدِ چشمش از تحولِ جاده مرگ به جاده زندگی،
- و خانم دکتر لاله افتخاری، دانشگاهی، همسر شهید، فرزند شهید، و نمادی از مقاومت فرهنگی و معنوی.
این گفتگو، تنها یک مصاحبه نیست.
این یک شهادت‌نامه فرهنگی است.
شهادت به حقیقت، به ایمان، به میراث شهدا.
🔹 بخش اول: از جاده خاکی تا اتوبانِ جاودان
سید مازیار میر:
آقای مجید، شما یکی از کسانی هستید که این مسیر را از ابتدا می‌شناسید. وقتی فقط یک جاده خاکی بود، با گِلِ خون و ترسِ مرگ. امروز این جاده به اتوبانی بزرگ، راهوار، اسکله و مراکز اسکان تبدیل شده. چه حسی دارید؟
آقای مجید موذن:
(نگاهی به افق می‌اندازد، صدایش کمی لرزان است)
این جاده… یادم می‌آید وقتی داعش با ارپیجی می‌زد، و ما با ترسِ گلوله، اما با ایمانِ زنده، قدم برمی‌داشتیم. جایی که نفس کشیدن جرئت می‌خواست. امروز نگاه کنید: این اتوبان، این اسکله‌ها، این امکانات… گویی زمین برای این حرکت، راه باز کرده است.
اما سوال اینجاست:
آیا قلب ما همچنان از آن جاده خاکی است؟
آیا هنوز قهرمانی و پهلوانی را می‌جوییم؟
یا فقط به راحتی نگاه می‌کنیم؟
امروز باید بپرسیم: “حالا کدوم مسیر برویم؟”
و من جواب را می‌دانم: ما باید از کانال شهدا برویم.
نه از راه‌های امروزی، بلکه از راهِ دل‌ها، از مسیرِ ایثار، از راهوارِ وصیت شهدا.
🔹 بخش دوم: “پدرم کشته نشد… شهید شد”
سید مازیار میر:
خانم دکتر، شما هم همسر شهیدید، هم فرزند شهید. در این مسیر، چه حسی دارید؟
خانم دکتر لاله افتخاری:
(با چشمانی درخشان از اشک و ایمان)
من به خودم تبریک می‌گویم… به همه ما.
با دمای ۵۰ درجه، با همه بیماری‌ها، با همه دردهای دل… هنوز این مسیر خالی نشده.
چرا؟ چون شهدا هر لحظه در کنارمان هستند.
انگار هر قدم ما، پاسخ به سلام آن‌هاست.
یادم می‌آید یک دختر جوان، دختر شهیدی به نام ادواردو دانیلی، گفت:
«پدرم کشته نشد… پدرم شهادت یافت.»
تفاوت بزرگی است.
“کشته شدن” پایان است.
“شهادت یافت” آغازِ یک حیات جاودانه است.
ما نه فقط می‌رویم، ما در نائبِ شهدا قدم برمی‌داریم.
ما باید از ابروی شهدا دفاع کنیم.
الگوهایشان را زنده نگه داریم.
🔹 بخش سوم: خدای آسمان‌ها و زمین، باعث تحول شد
سید مازیار میر:
در زمان انقلاب، یکی از وزرای ما گفت: «خدای آسمان‌ها و زمین، باعث شد تا من مسلمان و شیعه شوم.» امروز شما چه می‌بینید؟
خانم دکتر لاله افتخاری:
امروز من اینجا می‌بینم:
خدای آسمان‌ها و زمین، این مسیر اربعین را با دست شهدا ساخته است.
این راه، نه فقط برای زیارت است،
این راه راهبری امام زمان (عج) است.
اینجا ندای شهدا شنیده می‌شود:
«بیا، جای ما بایست! فرهنگ ما را زنده نگه دار!»
و وقتی من آب می‌خورم، از امام حسین (ع) معذرت می‌خواهم.
او در کربلا با گِلِ خشک و تشنگی شهید شد،
و ما با آب سرد و خیمه‌های تهویه‌شده حرکت می‌کنیم.
اما حضرت امام خمینی (ره) می‌گوید:
«اقامون مظلوم و تنها است.»
ما تنها نیستیم، اما مظلومیم در برابر فراموشی،
در برابر تهیج رسانه‌های جهانی،
در برابر سلبریتی‌هایی که فقط به خودشان فکر می‌کنند.
🔹 بخش چهارم: شهید ذقاقی و وصیت فرهنگی
سید مازیار میر:
آقای مجید، شما دربارهٔ نصب پوستر شهید ذقاقی چیزی شنیده‌اید؟
آقای مجید موذن:
بله… من پوستر شهید ذقاقی را در مسیر نصب کردم.
شب قبل از اربعین. باد آمد، پاره‌اش کرد.
دوباره نصب کردم. باران آمد، خیسش کرد.
سومین بار، با نوار چسب محکم، دوباره گذاشتم.
صبح، دیدم مردم دورش جمع شده‌اند، دعا می‌خوانند.
گویی خود شهید آنجا ایستاده بود.
یادم می‌آید فرازی از وصیت او:
«اگر من نباشم، تو جای من باش…
فرهنگ من را زنده نگه دار.
من نمی‌خواهم نامم فراموش شود،
می‌خواهم ارزش‌هایم جاری شود.»
و می‌گفت:
“تمام اولیای الهی، تمام پیامبران، تمام امامان… همه دنبال یک چیز بودند: کار فرهنگی.”
نه فقط نماز، نه فقط روزه…
بلکه تربیت انسان.
ساختن انسانی که در تاریکی، نور بیاورد.
🔹 بخش پنجم: شبکه جهانی “نائب الشهید”
سید مازیار میر:
پس راه‌حل چیست؟ چگونه این حرکت را جاودانه کنیم؟
خانم دکتر لاله افتخاری:
ما باید شبکه جهانی “نائب الشهید” را راه‌اندازی کنیم.
شبکه‌ای از جوانان، زنان، دانشجویان، هنرمندان،
که در هر نقطه جهان،
به نمایندگی از شهدا،
فرهنگ ایثار را زنده نگه دارند.
این شبکه باید:
- در پاریس، نام شهید را فریاد بزند،
- در نیویورک، وصیت شهید را بخواند،
- در لندن، به جایگاه شهدا در تاریخ اشاره کند،
- در دهلی، با زبان محلی، داستان شهید را بگوید.
این، جهاد فرهنگی جهانی است.
🔹 بخش ششم: ما نه کشته‌ایم، شهیدیم
سید مازیار میر:
در پایان، چه پیامی برای جوانان دارید؟
آقای مجید موذن:
بچه‌ها، شهادت، مرگ نیست.
شهادت، تولد دوباره در عالم معنا است.
هر کس که از ارزش‌ها دفاع کند، شهید است.
هر کس که در برابر بی‌عدالتی سکوت نکند، شهید است.
هر کس که فرهنگ ایثار را زنده نگه دارد، نائبِ شهید است.
خانم دکتر لاله افتخاری:
و ما نباید منتظر بمانیم تا خون بریزیم تا شهید شویم.
شهید شدن، یک انتخابِ هر روزه است.
انتخابِ عدالت، ایمان، مقاومت.
پس برویم… نه فقط به کربلا،
بلکه به سوی امام زمان (عج).
نه فقط به زیارت، بلکه به تعهد.
✨ پایان گفتگو
“ما نه کشته‌ایم، شهیدیم.
ما نه گم شدیم، راهگشاییم.
ما نه فراموش شدیم، در نائب‌تان زنده‌ایم.”
#نائب_الشهيد #اربعین_راه_امام #جهاد_فرهنگی #زندگی_شهدا #شهادت_یعنی_زنده_بودن #شبکه_جهانی_نائب_الشهيد
📌 تولید و گزارش: سید مازیار میر
