چراغِ دیگری خاموش شد ثمینه باغچه‌بان، پرچمدار آموزش ناشنوایان درگذشت
تهران | ثمینه باغچه‌بان، نویسنده پیشکسوت ادبیات کودک و نوجوان و یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های عرصه آموزش به ناشنوایان در ایران، که عمر خود را در مسیر روشنگری و آموزش سپری کرد، شامگاه دوشنبه بر اثر کهولت سن دار فانی را وداع گفت.
به گزارش اسنپ‌خبر و به نقل از منابع نزدیک به خانواده باغچه‌بان، این بانوی فرهیخته که ادامه‌دهنده مسیر پدر بزرگوارش بود، در آرامش و در سن ۹۷ سالگی چشم از جهان فروبست.
ادامه‌دهنده راه یک انقلابی آموزشی
ثمینه باغچه‌بان متولد چهارم فروردین ماه ۱۳۰۶ در تبریز و در دل نخستین کودکستان ایران، «باغچه اطفال»، بود. او فرزند جبار باغچه‌بان، مردی که نامش با آموزش ناشنوایان در ایران گره خورده است. جبار باغچه‌بان نه تنها بنیان‌گذار اولین کودکستان و اولین مدرسه ناشنوایان در تبریز بود، بلکه از او به عنوان اولین مؤلف و ناشر کتاب‌های کودک در ایران نیز یاد می شود.
ثمینه در چنین محیطی بالید و میراث دار مأموریتی شد که پدرش آغازگر آن بود. او سال‌ها با عشق و ایثار در حوزه آموزش به کودکان کم‌شنوا و ناشنوا فعالیت کرد و خود از بنیان‌گذاران مؤسسات آموزشی و فرهنگی متعددی در این عرصه حساس بود. فعالیت‌های او باعث شد چراغی که پدرش روشن کرده بود، نه تنها خاموش نشود، بلکه پرنورتر نیز بدرخشد.
آثاری ماندگار در ادبیات کودک و میراث فرهنگی
ثمینه باغچه‌بان تنها یک معلم نبود؛ او یک نویسنده توانا با آثاری ماندگار در ادبیات کودک و نوجوان ایران به شمار می‌رود. از میان قلم شیوا و خیال‌انگیز او، آثاری چون «پل چوبی»، «نوروزها و بادبادک‌ها»، «جم‌جمک برگ خزون» و «آفتاب مهتاب چه رنگه» متولد شدند که هرکدام نسل‌های پی در پی کودکان ایرانی را همراهی کرده‌اند.
یکی از ارزشمندترین کارهای او، تألیف کتاب «روشنگر تاریکی‌ها» است که روایتی عمیق و شخصی از زندگی، борьت‌ها و دستاوردهای پدرش، جبار باغچه‌بان، ارائه می‌دهد. همچنین، ثبت و ارائه ترانه فولکلوریک محبوب «دویدم و دویدم» به همراه یک نسخه به زبان اشاره، گواهی بر نگاه همه‌جانبه و Inclusive او به فرهنگ و آموزش بود؛ اقدامی که برای جامعۀ ناشنوایان ایران بسیار ارزشمند محسوب می‌شود.
واکنش‌ها به درگذشت یک اسطوره فرهنگی
پس از اعلام این خبر، چهره‌های فرهنگی، آموزشی و هنری کشور با انتشار پیام‌هایی، ضایعه درگذشت او را تسلیت گفتند.
· وزارت آموزش و پرورش در پیامی او را «الگویی برای تمامی معلمان دلسوز و ایثارگر» خواند و افزود: «نام باغچه‌بانان، چه جبار عسگرزاده و چه ثمینه باغچه‌بان، برای همیشه در تاریخ تعلیم و تربیت این مرز و بوم می‌درخشد.»
· انجمن نویسندگان کودک و نوجوان نیز با انتشار بیانیه‌ای نوشت: «ثمینه باغچه‌بان نه تنها حامل نام و یاد پدر بود، که خود وامدارِ آن نام نبود، بلکه بر دامنه‌های آن افزود و میراثی گران‌قدر از خود به جای گذاشت.»
· بسیاری از فعالان حوزه ناشنوایان نیز در شبکه‌های اجتماعی با اشتراک‌گذاری خاطرات خود از او، ثمینه باغچه‌بان را «مادر دوم» جامعه ناشنوایان ایران نامیدند.
سخن پایانی: میراثی که ماندگار شد
ثمینه باغچه‌بان در طول nearly یک قرن زندگی پربار خود، بیش از آنکه فقط یک «فرزند» باشد، یک «همراه» و سپس «جانشین» شایسته برای ادامه یک نهضت آموزشی بود. او با قلمش به جهان کودکان گوش داد و با دستانش دنیای سکوت را به دنیای دانایی پیوند زد.
درگذشت او پایان یک فصل درخشان است، اما همانند آثار مکتوب و مؤسسات آموزشی که بنیان نهاد، میراث او زنده و جاری خواهد ماند. ثمینه باغچه‌بان به راستی «روشنگر تاریکی‌ها» بود و نورِ دانشی که او و پدرش افروختند، برای همیشه در آسمان فرهنگ و آموزش ایران خواهد درخشید.
دکترمازیارمیر
کد خبر: ۱۴۰۳۰۶۲۷ ساعت انتشار: ۱۰:۰۵ تاریخ: ۱۴۰۳/۰۶/۲۷ دسته‌بندی:فرهنگی / آموزش کلمات کلیدی:ثمینه باغچه‌بان، جبار باغچه‌بان، درگذشت، ناشنوایان، آموزش و پرورش، ادبیات کودک، کتاب کودک، زبان اشاره
