در سپیده‌دم هنر هفتم، بر صحنۀ تماشاخانۀ ملک

در تماشاخانۀ «ملک»، نمایشی رویایی روی صحنه رفته است  که نفس‌ها را در سینه حبس می‌کند و ذهن را تا روزها پس از فرود آوردن پرده، به تأمل

وامی‌دارد.

فکر‌می‌کنم که«هم این، هم آن» تنها یک نمایش نیست؛ تجربه‌ای است ناب که هر دلباختۀ تئاتر را به تماشای خود می‌خواند.

این روزهای پایانی تابستان، گویی مهمانی ویژه هنر برپا است. نمایش «هم این، هم آن» با استقبالی کم‌نظیر و شکوهمند روبرو شده؛ چنان که گویی

شهر در تب و تاب دیدارش می‌سوزد.

قرار بر آن بود که پرده در ساعت هفت و نیم به نمايش درآید، لیکن از ساعت شش، صف مشتاقان، چون ماری خروشان،  امتداد یافته بود. چه بسیار

جان‌هایی که از اقصی نقاط این سرزمین، پیمانۀ فرسنگ‌ها را درنوردیدند تا سهمی از این جادوی گلاب آدینه و دخترش نورا داشته باشند؛ صحنه‌ای که به

راستی حیرت‌انگیز و واقعا ستودنی بود.

در خلاصۀ این اثر حکیمانه آمده است: «از یک سو، ژرفاهای پیچیدۀ نظری در عرصۀ هنر، و از دیگر سو، سیلی خروشان از مشتاقان؛ در این سو،

معصومیتی زنانه و دخترانه در آن سو، تندی آتشین؛ از یک ور، دشواری بیان و از وری دیگر، گفتگویی آسان. سخن نغز و ساده است:

شاید «هم این لازم است و هم آن».

و در میانه این همه شکوه، درخششی دیگر نیز چشم را می‌نوازد: هنرمند گرانقدر، گلاب آدینه که پس از مدتها ، بار دیگر با هیبتی بسیار ستودنی، عطر

وجودش را بر صحنۀ تئاتر می‌پاشد و به این تجربۀ ناب، جلوه‌ای متفاوت  می‌بخشد.

در  «هم این/ هم آن» به قلم و کارگردانی توانای استاد سهند خیرآبادی و با حمایت همه جانبه و هنری شبیر پرستار، از هشتم مرداد تا اواخر شهریورماه،

هر شب ساعاتی پیش از اذان شامگاهان (ساعت ۱۹:۳۰)، طومار دلنشین خود را در برابر دیدگان مشتاقان می‌گشاید.

خانم گلاب آدینه عزیز که پس از مدتها دوری از صحنه، با هیبتی ستودنی تر از همیشه  بار دیگر، عطر وجودش را بر صحنۀ تئاتر می‌پاشد. این بازگشت

شکوهمند، با  حضور همزمان نورا هاشمی، دختر خوش‌قریحه‌اش، به جلوه‌ای یگانه و تماشایی بدل شده است؛ همکاری هنری مادر و دختر که خود

روایتی پراحساس و فراموش‌نشدنی خلق می‌کند.

شایان ذکر است که بانوی هنر، گلاب آدینه، که در سالیان اخیر بیشتر در کسوت کارگردانی با آثاری ماندگار چون شهریار  «بانوی محبوب من»، «پرده‌خانه»

و «جشنواره الفبا» طنین‌انداز بود، آخرین بار که کاری از او دیدم در بهار ۱۳۹۷ با نمایش «شیرهای خان بابا سلطنه» به نویسندگی و کارگردانی افشین

هاشمی، بر صحنه قدم نهاده بود. بازگشت او در این نقش، موهبتی است برای دنیای تئاتر و ایران

بی‌گمان، «هم این/ هم آن» تنها فقط و فقط یک انتخاب نیست، بلکه فرصتی است یگانه برای غرق شدن در اقیانوسی از زیبایی، فلسفه و احساس. برای

دریافت دیگر زوایای این نمایش شگفت انگیز . فرصت را از کف ندهید..

در اینجا می خواهم نگاهی به زبان بدن بازیگران و رمز گشایی از زبان بدن در صحنه واقعی تاتر داشته باشم.