رمز و رازهای کلاهبردار تیندر

افشای شبکه کلاهبرداری عاطفی تیندر و درس‌هایی برای ایمن‌سازی فضای مجازی

تاریخ: ۲۵اردیبهشت ۱۴۰۴

امنیت سایبری، جرائم مالی، روانشناسی اجتماعی

جزئیات گسترده‌تر از دستگیری و پیشینه

سیمون لویف (شیمون هایوت)، چهرهٔ اصلی مستند پربیننده نتفلیکس «The Tinder Swindler»، در یک عملیات هماهنگ بین‌المللی در فرودگاه بین‌المللی باتومی گرجستان توسط پلیس مرزی این کشور دستگیر شد.

این دستگیری بر اساس یک «notice red» یا «اعلامیه قرمز» اینترپل صورت گرفته که معمولاً برای مجرمان خطرناک بین‌المللی صادر می‌شود و به کشورهای عضو دستور استرداد فرد را می‌دهد.

لویف که خود را «شاهزاده الماس» می‌نامید، یک طرح پونزی عاطفی (Ponzi Scheme) را به اجرا گذاشته بود. او پول قربانی جدید را می‌گرفت تا lifestyle مجلل خود را حفظ کند و به قربانیان قبلی که مدام برای پس دادن پولشان تحت فشارش می‌گذاشتند، مبالغ کوچکی بازپرداخت کند تا اعتمادشان جلب شود. برآوردها از تعداد قربانیان او به بیش از ۲۰ زن از کشورهای مختلف از جمله نروژ، سوئد، انگلیس و آلمان می‌رسد.

مکانیسم دقیق کلاهبرداری:

یک کالبدشکافی

لویف از یک الگوی روانشناختی ثابت و بسیار موثر استفاده می‌کرد:

1. طعمه‌گذاری (Baiting): ایجاد یک پروفایل جذاب در تیندر با عکس‌هایی از جت‌های خصوصی، ماشین‌های سوپراسپرت و مهمانی‌های اشرافی. استفاده از اسم مستعار “Simon Leviev” برای ایجاد ارتباط با “لوی لویف”، تاجر معروف الماس.
2. شکار (Hunting): پس از match شدن، با سرعت و شدت زیادی رابطه را پیش می‌برد و در اولین ملاقات، قربانی را با جت خصوصی به یک سفر لوکس european می‌برد.
3. ایجاد اعتماد (Building Trust): نمایش ثروت بادآورده و وانمود کردن اینکه یک زندگی پرخطر دارد و همیشه تحت محافظت است.
4. بحران ساختگی (The Manufactured Crisis): ارسال عکس‎های جعلی از کتک خوردن محافظش و ادعای اینکه دشمنان به او حمله کرده‌اند و به پول نقد برای “امنیت” نیاز دارد.
5. درخواست و فرار (The Ask & The Escape): درخواست مبالغ کلان (گاه تا صدها هزار دلار) و قول بازپرداخت فوری. پس از دریافت پول، به بهانه فرار از دشمنان، ناپدید می‌شد و قربانی بعدی را هدف قرار می‌داد.

مثال‌های دیگر از کلاهبرداری‌های مشابه (Cases of “Romance Scamming”)

کلاهبرداری عاطفی پدیده جدیدی نیست، اما مقیاس و جسارت لویف آن را به اوج جدیدی رساند.

· مورد “آنا سوروکین” (Anna Sorokin) یا “Anna Delvey”: زنی که خود را یک وارث ثروتمند آلمانی جا زد و طی دو سال، الیت نیویورک را فریب داد تا هزاران دلار از هتل‌ها، بانک‌ها و دوستانش کلاهبرداری کند. داستان او در سریال «مخترع دروغ» (Inventing Anna) در نتفلیکس روایت شد.
· کلاهبرداری “عشق در قرنطینه” (COVID-19 Romance Scams): durante همهگیری، کلاهبرداران از احساس تنهایی و انزوا مردم سوءاستفاده کرده و با ایجاد روابط مجازی عمیق، میلیون‌ها دلار از قربانیان تحت عنوان مشکلات مالی ناشی از کرونا کلاهبرداری کردند.
· کلاهبرداری “سرباز آمریکایی” (The Military Romance Scam): کلاهبرداران خود را افسران آمریکایی مستقر در خارج از کشور جا زده، با قربانیان رابطه عاطفی برقرار کرده و سپس برای مرخصی، هزینه درمان یا ارسال بسته‌ای “محرمانه” درخواست پول می‌کنند.

راهکارهای جامع برای عبور از این بحران و محافظت از خود

این داستان هشدار جدی است برای همه کاربران فضای مجازی. راهکارهای عبور از این بحران در دو سطح فردی و سکوهای ارائه‌دهنده خدمات (مثل تیندر) خلاصه می‌شود:

الف) راهکارهای فردی: چگونه از خود محافظت کنیم؟

۱. کنترل واقعیت (Reality Check): * گوگل ریورس ایمج (Google Reverse Image Search)عکس پروفایل فرد را حتما بررسی کنید. اگر عکس‌ها در پروفایل‌های مختلف با نام‌های متفاوت ظاهر شد، alarm bell است. * در مورد ادعاهای بزرگی مانند”وارث بودن” یا “شغل بسیار خاص” تحقیق کنید. این اطلاعات معمولاً به راحتی در فضای آنلاین قابل verification هستند.

۲. اقتصاد احساسات (Emotional Economics): * قانون طلایی: هرگز به کسی که به صورت آنلاین ملاقات کرده‌اید پول قرض ندهید یا transfer نکنید.هیچ دلیل منطقی برای درخواست پول از یک غریبه در اپ دوستیابی وجود ندارد. * مرزهای مالی خود را مشخص کنید.اگر کسی خواستار دریافت کمک مالی شد، به سادگی رابطه را قطع کنید.

۳. کند کردن رابطه (Slow Down): * کلاهبرداران عجله دارند.آنها می‌خواهند شما را به سرعت از پلتفرم اصلی (مثل تیندر) به اپلیکیشن‌های پیام‌رسان خصوصی (مثل واتس‌اپ یا تلگرام) بکشانند تا نظارت و گزارش‌دهی کمتری وجود داشته باشد. * به رابطه زمان بدهید.یک فرد واقعی برای ایجاد اعتماد عجله ندارد.

۴. مشاوره و اشتراک‌گذاری (Seek Counsel): * داستان و ادعاهای فرد را با یک دوست یا عضو خانواده قابل اعتماد در میان بگذارید.نگاه یک فرد خارج از رابطه می‌تواند بسیار روشن‌گر باشد.

ب) راهکارهای برای پلتفرم‌ها (مانند Tinder, Bumble, Hinge):

۱. تایید هویت اجباری (Mandatory Identity Verification): * استفاده از فناوری‌هایی مانندClear یا همکاری با پلتفرم‌های تایید هویت برای احراز هویت کاربران با پاسپورت یا گواهینامه رانندگی. این کار می‌تواند به صورت اختیاری و با دادن امتیازاتی (مثل visibility بیشتر) به کاربران verified انجام شود.

۲. هوش مصنوعی و نظارت پیشرفته (AI & Proactive Monitoring): * استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای شناسایی الگوهای مشکوک،مانند ایجاد چندین پروفایل از یک IP، گزارش‌های مکرر از یک کاربر، یا ارسال سریع لینک‌های خارجی.

۳. آموزش و افزایش آگاهی درون‌پلتفرمی (In-App Education): * نمایش pop-upها و هشدارهای آموزشی در هنگام چت،به ویژه هنگامی که کلمات کلیدی مانند “پول”، “واریز”، “بدهی”، یا “کمک مالی” تشخیص داده می‌شود. * ایجاد یک مرکز امنیت(Safety Center) جامع با دستورالعمل‌های واضح برای تشخیص و گزارش کلاهبرداری.

۴. همکاری بین‌المللی و قانونی (International & Legal Collaboration): * همکاری نزدیک‌تر با نهادهای قانونی مانند اینترپل برای گزارش و پیگیری سریع‌تر این جرائم که ماهیتی فرامرزی دارند. * ایجاد یک چارچوب گزارش‌دهی استاندارد برای قربانیان،تا بتوانند به راحتی اطلاعات را جمع‌آوری و به پلیس گزارش دهند.

نتیجه‌گیری‌ نهایی

یک بحران قابل پیشگیری

داستان سیمون لویف تنها در مورد یک کلاهبردار نیست؛ بلکه نشان‌دهنده یک آسیب‌پذیری سیستماتیک در دنیای به هم پیوسته امروز است. این رویداد باید به عنوان یک زنگ بیدارباش برای کاربران، پلتفرم‌ها و نهادهای قانونی عمل کند تا با همکاری هم، فضای امن‌تری برای ایجاد ارتباط در عصر دیجیتال بسازند. هوشیاری، آموزش و اجرای قوانین سخت‌گیرانه‌تر، کلید جلوگیری از تبدیل شدن عشق و اعتماد به کالایی برای کلاهبرداران است.

دکترمازیارمیر محقق و پژوهشگر