سقراط از طریق پرسش، شاگردان خود را به فکر وا می داشت و بنیان تفکرات و دانسته های آن ها را متزلزل می کرد تا شاگردان را هدایت کند که خودشان به کشف مفاهیم جدید توفیق یابند. سقراط معتقد بود که دانش در طبیعت افراد وجود دارد، کافى است مربی بستری را فراهم سازد تا فرد، خودش به دانش مورد نظر برسد. فرد ممکن است به خاطر آشفتگی فکری یا تحلیل‌نکردن موضوع یا فراموشی از این دانش استفاده نکند و نیاز است تا با پرسش و پاسخ درباره ی آن، گرد فراموشی از روی آن پاک و نتیجه ی مطلوب آشکار شود. پرسش هایی که کنجکاوى فرد را برمی انگیزد و او را به تفکر و کشف پاسخ تحریک می کند.
