علی رغم اینکه این سنت بسیار زیباست و نوید دهنده آغازفصلی جدید  در طبیعت است، اما گاه مشاهده می شود که هم والدین در این زمینه افراط می کنند و هم فرزندان خانواده به مرور پر توقع پرورش می یابند. در برخی از خانواده ها فرزندان آن قدر پر توقع و بی ملاحظه پرورش می یابند که فراموش می کنند اعضای دیگر خانواده نیز نیازهایی دارند و تنها به دنبال تامین خواسته های خود و خودخواهی بی حد و حصرشان هستند. درست است که امروزه تاکید بسیاری بر توجه هر چه بیشتر به فرزندان خانواده می شود؛ اما هیچ یک از متخصصان و کارشناسان در این زمینه معتقد به این مطلب نیستند که آن قدر نیازهای فرزندان خود را در نظر بگیرید که خودتان فراموش شوید. گاه مشاهده می شود که چند عید نوروز می آید و می رود اما هیچ یک از والدین(نه پدر و نه مادر) به خاطر تامین خواسته های فرزندانشان نمی توانند هیچ توجهی به ظاهر و مایحتاج خود داشته باشند و تمام درآمد ماهیانه و پاداش و عیدی آخر سال صرف فرزندان بی ملاحظه می گردد.  این نحوه برخورد نه تنها در تربیت فرزندان تاثیر مطلوبی ندارد بلکه آنها را بسیار خودخواه پرورش داده و باعث می گردد که فرزندان ما هیچگاه نیاموزند که حد خود را حفظ کرده و علاوه بر خواسته های خود، بر نیازهای اطرافیان هم توجه داشته باشند. به این مطلب توجه داشته باشید که نوجوان و جوان امروز، کودک گذشته است. ویژگیهای رفتاری و اخلاقی که وی از خود نشان می دهد حاکی از نوع رفتار و تربیتی است که در دوران کودکی و حتی در حال حاضر (نوجوان) دریافت می کند. والدین نخستین افرادی هستند که شخصیت فرزندان را پایه ریزی می کنند و بنیانگذار معیارهای شناختی و فکری و ارزشهای او هستند.